ÖZET
        Bu çalışma ile, Eskişehir ve yöresindeki sıcaksu kaynakları etüt edilmiş, bölgedeki jeotermal enerji oluşumunu sağlayan ısıtıcı, haznekaya, beslenme gibi faktörler ortaya konarak jeotermal enerji olanakları değerlendirilmiştir.
        İnceleme alanının en yaşlı birimleri, Triyas yaşlı metamorfik şist-mermerler ile ofiyolitik melanjdır. Eskişehir Ovası'nın kuzey ve güneyinde geniş alanlarda yüzeylenen bu birimler tektonik dokanaklıdır. Bu birimin üzerine açısal diskordansla Eosen yaşlı konglomera, marn, kiltaşı, kireçtaşı, kil, marn, tüf ve Miyosen yaşlı tüf ve bazalt serisi, en üstte ise eski-yeni alüvyonlar yer almaktadır. Alanımızda Eosen-Miyosen ve Tersiyer-Kuvaterner arasında açısal diskordans bulunur.
        Bölgedeki graben sistemi Neojen sonlarında oluşan tektonik olaylarla meydana gelmiştir. Eskişehir ve yöresindeki sıcaksu kaynakları, fay sistemleri aracılığı ile yüzlek vermektedir. Ofiyolitik melanj yörede haznekaya, metamorfik şistler, Tersiyer'e ait konglomera, marn, kiltaşı, andezit, kil, tüf ve eski-yeni alüvyon birimleri örtü kayayı oluştururlar.
        Yöredeki jeotermal akışkanların sıcaklıkları 26-44.5^oC arasında değişmektedir. Sıcaksular mineralce fakir sıcaksu sınırına girmektedir. Eskişehir ve yöresindeki sıcaksular meteorik kökenlidir.
        Yapılması önerilen 600 m derinlikli iki sondajla mevcut suların debi ve sıcaklıklarının arttırılması mümkün görülmektedir.
        Jeotermal alandan elde edilecek olan akışkanın sera ve kent ısıtmacılığı, turistik ve sağlık tesislerinde kullanılması olanaklıdır.