ÖZET
        Bu araştırmada; Dilek Yarımadası su bölümü güneyinde kalan aklanıyla Söke, Özbaşı Köyü, Azap Gölü, Bafa Gölü ve Akbük Limanı Hattı'nın batısında yer alan kesimin; jeomorfolojik yöntemlerle aşınma-çökelme olay ve şartlarını, yapısal olayların jeomorfolojik birimler üzerindeki etkilerini, ayrıca Kuaterner döneminde ve günümüzdeki deniz-kara ilişkileri aydınlatılmaya çalışılmıştır. Yine bu çalışma alanı içerisinde ekonomi ve uygulamaya yönelik veriler toplanmış, bazı öneriler de getirilmiştir.
        Neojen havzasının çalışma alanında kalan kesimindeki çökelleriyle aşınım yüzeyleri arasındaki korelasyon yapılmış; eski dönemlerden yeniye ve yüksek relieften taban seviyesine doğru üç aşınım yüzeyi tespit edilmiş ve 1/25.000 ölçekli jeomorfolojik haritalara işlenmiştir. Bu yüzeyler; Üst Miyosen dönemi aşınım yüzeyi (DII), Pliyosen dönemi aşınım yüzeyi (DIII), Üst Pliyosen'in en üstü-en Alt Pleistosen dönemi aşınım yüzeyleri (DIV)'dirler.
        Aşınım yüzeylerinin dağılış ve konumları irdelenerek, ayrıca Kuvaterner'deki çekim tektoniğinin (grabenleşme) etkileri, çalışılan alanın; Menderes Masifi örtü tabakaları ile Neojen çökelleri, yine bu kayaç topluluklarıyla hem Neojen, hem Pleistosen çökelleri arasındaki ilişkiler incelenerek yörenin jeomorfolojik evrimi ortaya konmuştur.
        Sözü edilen evrimde, Türkiye'nin bütün kıyılarında hissedilen Würm glasiyosyonuna bağlı deniz çekilmesi ve gençleşme, klimatik optimumda da maksimum deniz seviyesi ve boğulma süreçleri kendilerini en fazla hissettiren olaylardır. Dolayısı ile Söke Ovası ve Menderes Deltası gelişimi; Flandriyen transgresyonu döneminde, tarihi çağlarda olmuştur. Söz konusu ova ve deltayla yüksek relief arasında morfolojik diskordans belirgin özelliktir. Bunun yanında yeni, genç jeomorfolojik birimler de (Azap Gölü, Safa Gölü, Delta Kompleksi vs) Holosen'de Menderes'in taşıdığı gereçlerle deltaik bir gelişme göstererek teşekkül etmişlerdir.