I. ÖZ
      Etüt Sahası; Uşak-L22-a₃ paftasında ve koordinatları çalışma alanı başlığında verilen çizelgede belirlenen Uşak-Ulubey-Küçükkayalı Sahası'dır.
      Maden Etüt Dairesi Başkanlığı'nca sahada mevcut kuzeydoğu-güneybatı dizilimli cevher mostralarının ilişkilerinin saptanması ve cevherleşme yayılımının tespitinin istenmesi üzerime 1979 yılında sahada manyetik etütler yapılmıştır.
      Yapılan jeofizik etüt neticesinde; aynı jeolojik ortamda bulunan, kireçtaşlarındaki karstik boşluklarda yer alan ve metamorfizma sonucu hematite dönüşen, tenör itibariyle yüksek olan boksitlerle müşterek bulunan manyetit cevherleşmesinin devamlılık göstermediği, pek derine dalmadığı ve işletilen ocaklarda fazla cevher olmadığı saptanmıştır.
      Sahada yer alan ocak ve mostralarının civarları önemli olmamakla beraber, yalnız 1/25.000 ölçekli Uşak-L22-a₃ paftasında, 667 metre kotundaki Damyeri Tepe'nin yaklaşık 500 metre ile 1/2.000 ölçekli (Ek 2) manyetik düşey bileşen anomali haritası'ndaki B-28 no'lu bazın yaklaşık 150 metre kadar güneydoğusunda yer alan, kuzeydoğu-güneybatı istikametinde uzanan, devamlılık gösteren ve aynı yönde gelişmiş muhtemel fay hattına tekabül eden önemli bir anomali alanı elde edilmiştir.
       Bu anomali alanı tektoniğin en şiddetli olduğu ve cevherleşme için müsait boşlukların oluştuğu kireçtaşları üzerine tekabül etmektedir.
       Yapılan teorik hesaplar ve anomali açılımından cevher eğiminin kuzeybatıya dike yakın (85°) derece olduğu saptanmıştır.
       1979 yılında Uşak-Ulubey-Küçükkayalı Sahası'nda 1480 istasyonda manyetik ölçüm yapılarak toplam 4.5 km²'lik sahanın etüdü gerçekleştirilmiştir.

II. GİRİŞ
       Etüt sahası Uşak-L22-a₃ paftasındadır. Sahada mevcut mostra veren cevherleşmenin (manyetit, hematit, boksit) evvelce bilindiği ve çok öncelerden işletildiği zannedilmektedir.
       Daha sonraları 1900-1914 yılları arasında Fransızlar tarafından ufak çapta işletilen cevher kısmen alınmış ve daha sonraları terkedilmiştir.