Abant ile Dokurcun arasında kalan kesimde Kuzey Anadolu Fay Zonu'na göre biri kuzeyde, diğeri
güneyde olmak üzere iki farklı kaya topluluğu yer alır. Komşu olmalarına rağmen bu istifler tabandan Üst
Eosen'e kadarki kesimde, fayın yanal atımı ile açıklanamayacak kadar farklı zaman, ortam ve koşullarda
gelişmiş topluluklar olarak görülmektedirler.
Kuzeydeki istifin tabanında oldukça iyi korunmuş, düzenli bir ofiyolit dizisi bulunur. Bu dizinin birimleri
arasında yerel olarak faylanma, tekrarlanma ezilme veya metamorfizma etkileri varsa da genelde, yine de
düzeni tanınabilen bir dizi halindedir.
Ofiyoliti, kataklastik, tektonik bir zonla Paleozoyik yaşlı bir istif örtmektedir. Paleozoyik istif, alttan üste
doğru metakonglomera, kuvarsit, rekristalize kireçtaşı-mermer ve bunlarla girik kayraklardan oluşmaktadır.
Bu dizi, İstanbul-Zonguldak arasında bulunan Paleozoyik istifin metamorfik eş değeri olarak görülmektedir.
Paleozoyik istifini, ofiyolit blokları içeren bir kaotik kaya topluluğu tektonik dokanakla örtmektedir.
Kaotik birim aslında sözü edilen ofiyolitle Paleozoyik istifinin tektonik karışımından oluşan bir topluluktur. Yer
yer tipik bir melanj özelliğindedir.
Kaotik topluluğu Alt Eosen (Paleosen)'de başlayan yeni bir transgresyonun ilk birimleri örtmektedir.
Orta-Üst Eosen'de volkanizma ile birlikte kalın bir kırıntılı çökel istifi gelişmiştir. Bunun bazı seviyeleri hem
fay zonunda, hem de güney toplulukta görülür. Bu birim bölgede, kuzey ve güney toplulukları birlikte örten
en yaşlı ortak birimdir.
Güney topluluğun temelinde çoğunlukla granitik kayalar yer alırlar. Bölge çapında yaygın
transgresyon, Alt Jura (Üst Triyas?)'da başlayarak kesiksiz olarak Üst Kretase-Paleosen sonuna kadar devam
etmiştir. Sığ bir ortamdan karbonat platformu haline geçen güney toplulukta daha sonra fliş çökelmiş ve
çökelen fliş istifi ile Üst Kretase'de kuzeye bakan Atlantik tip bir kıta kenarı gelişmiştir.