ÖZET
        Batı Toroslar'da Senomaniyen'e kadar büyük bir değişiklik göstermeksizin süre gelen çökeller, Senomaniyen'den sonra ortam değişikliklerine uğramaktadırlar. Batı Toroslar'daki sözü edilen bu jeodinamik gelişim, Üst Kretase-Tersiyer çökellerinde yapılan ayrıntılı kesitlerle ortaya konmaya çalışılmıştır.
        Elmalı-Kaş-Finike ile belirlenen güney kesimde, etüt ettiğimiz en alt birim olan Senomaniyen, neritik kireçtaşı özelliğinde ve dalga altı, dalga üstü fasiyesleri şeklindedir. Alt Senoniyen: Bu zamanda çökme başlamıştır. Hem neritik fasiyesler hem de yarı pelajik fasiyesler görülür. Senomaniyen'e oranla neritik alanlar % 50 azalmıştır. Üst Senoniyen : Alt Senoniyen'de başlamış olan pelajik çökelme, Bey Dağları'nın güneyinde artmış, buna karşın Susuz Dağ'da duraklamış ve hafifçe gerilemiştir.
        Paleosen : Bu zamanla ilgili veriler oldukça azdır.
        Eosen : Bu devirde paleocoğrafyada büyük değişimler olmuş, neritik sedimantasyon alanı kuzeyden doğuya doğru geniş bir şekilde yayılmıştır.
        Oligosen : Bu devirde kuvvetli bir aşınma olmuştur.
        Miyosen : Akitaniyen'de Kaş'tan Elmalı'ya ve Bey Dağlarının batı kıyısına doğru uzanan çizginin KB'sı neritik fasiyeste, GD'su ise açık deniz özelliğindedir.
        Burdigaliyen'de tüm bölge dereceli olarak sular altında kalmıştır. Langiyen'den sonra da Lisiyen Napları'nın fliş üzerinde ilerlemesiyle kıyı çizgisi GD'ya doğru yer değiştirmiştir.
        Isparta Çevresinde (kuzey kesim) birbirlerinden çok farklı yapısal birimler yer almaktadır. KB'ya doğru Lisiyen Napları, doğuya doğru Beyşehir-Hoyran Napları, merkezde ve güneyde ise Antalya Napları bulunmaktadır. Bu bölgedeki otoktonlar doğu, merkez ve batı olmak üzere üç grupta incelenmiştir.
        a. Doğu Grubu: Triyas'tan Eosen'e kadar kireçli Mesozoyik serisi ile karakterizedir.
        b. Merkez Grubu: Daha az homojendir. Bu gruptaki serilerde Jura ve Kretase'de oldukça büyük farklılıklar vardır.
        c. Batı Grubu: Triyas'tan Senomaniyen'e kadar neritik fasiyes, Senoniyen-Daniyen yaşlı pelajik ile karakterizedir. Maestrihtiyen'de detritik taneler, Paleosen'de de olistostrom görülür.
        Çalışma alanında Kretase Sonu-Tersiyer aralığında sırasıyla şu fazlar görülmektedir.
        1. Meastrihtiyen veya Senoniyen Fazı : Anadolu'da alt tektoniğin başlangıcının en önemli evresidir.
        2. Paleosen-Eosen Fazları (Lütesiyen Öncesi):
        a. Paleosen (orta-üst) devri, Antalya Naplarına karşılık gelmekte;
        b. 2. faz olarak bir öncekini tamamlamakta, K'ye doğru ekaylar veya D-B kıvrımlarıyle K-G sıkıştırmasını oluşturmaktadır.
        3. Oligosen Fazı (Priaboniyen Sonrası): Bu faz sırasında Beyşehir-Akseki platformu üzerine, Beyşeftir-Hoyran Napları KD'dan GB'ya doğru yerleşmiştir.
        4. Orta Miyosen Fazı (Lisiyen Fazı, Poisson 1977): Bu faz Lisiyen Napları'nın ve alt plat formdaki ekayların yerleşmesine neden olmuştur.
        5. Aksu Fazı (Poisson, 1977): Isparta Açısındaki en etken sıkıştırıcı yapılar bu fazın sonucudur. Doğudan batıya doğru olan basınç Tortoniyen ve Alt Pliyosen arasına yerleştirilebilir. Çalışmanın sonucunda birbirlerini izleyen tektonik evrelerin etkileri sıfırlanarak birimleri en basit duruma getiren bir şema oluşturulmuştur.