Bu çalışma ile Sivas-Zara-Deredam (S:201900646, ER:3377469), Sivas-Zara-Şafaklı

(S:201900644, ER:3377438), Sivas-Zara-Çevirmehan S:201201302 (ER: 3091152) ve

Sivas-Zara-Kablan S:201201234 (ER: 3080261) ruhsat sahalarının jeolojik (litolojik,

yapısal ve harita alımı), jeokimyasal (dere, toprak ve kayaç örnekleri) ve sondaj

çalışmaları sonucunda ekonomik bir cevherleşmenin varlığı araştırılmıştır.

İnceleme alanının içerisinde yer aldığı Orta Kuzey Anadolu Bölgesi ve çevresinde farklı

yaş, jeotektonik konum ve kayaç türlerine sahip birimler bulunmaktadır. Bunlar; başlıca

kuzeyde Karadeniz’den güneyde Orta Anadolu’ya kadar uzanan jeotraverste ofiyolitik

kenet kuşakları ile ayrılan kıtasal bloklardır. Bu tektonik kuşaklar kuzeyden güneye doğru

Pontid Kıtası, İntra-Pontid Kenedi, Sakarya Kıtası, Ankara-Yozgat-Erzincan Kenedi

(Orta Anadolu Ofiyolitleri) ve Kırşehir Kıtası (Orta Anadolu Metamorfitleri) olup; kıtasal

bloklar Pan-Afrikan, Hersiniyen ve Kimmerid orojenezleri sonucunda gelişmişler ve

bölgenin Neo-Tetis evrimi süresince kıtasal temel olarak kalmışlardır (Tüysüz, 1993).

Neo-Tetis Okyanusu bu kıtasal temellerin Liyas’ta iki hat boyunca riftleşmesi ile açılmış,

böylece İntra-Pontid ve Ankara-Yozgat-Erzincan Okyanus kolları gelişmiştir (Şengör ve

Yılmaz, 1981). Geç Kretase başında İntra-Pontid Okyanusu kuzeydeki Pontid Kıtası,

Ankara-Yozgat-Erzincan Okyanusu ise batıda Sakarya Kıtası, doğuda Pontid Kıtası altına

dalmaya başlamıştır (Şengör ve Yılmaz, 1981; Tüysüz, 1993). Bu okyanusal havzalar Geç

Kretase sonunda (Paleosen-Alt Eosen’de kıta-kıta çarpışması, Şengör ve Yılmaz, 1981)

kapanmışlar, bunun sonucunda ofiyolit yerleşimleri meydana gelmiş; bu kapanmaya

neden olan sıkışma rejimi Paleojen sonuna kadar bölgeyi etkilemiştir (Tüysüz, 1993).

Bu tektono-stratigrafik birimlerden, Refahiye Karmaşığını da kapsayan Kuzey Anadolu

Ofiyolitleri, Neo-Tetis okyanusunun kuzey koluna ait allokton topluluklarını temsil

etmekte olup, Üst Kretase-Paleosen’de (Yılmaz, 1985) veya Üst Kretase’de (Göncüoğlu

ve diğ., 1997) güneye doğru Torid-Anatolid Platformu üzerine yerleşmiştir. Neo-Tetis’in

Eosen’de tamamen kapanmasından sonra ise genellikle düşey hareketler etkili olmuş ve

inceleme alanında asidik, ortaç ve bazik karakterli magmatitler meydana gelmiştir

(Yılmaz ve diğ., 1985). Çarpışma ile ilişkili magmatiklerden Paleosen’de Orta Anadolu

Granitoyidleri (Boztuğ, 2000) ile Orta-Üst Eosen’de Orta Anadolu Siyenitoyidleri

(Boztuğ ve diğ., 1994) ve Orta Anadolu Volkanitleri gelişmiştir. Neo-Tetis’in

kapanmasına koşut olarak Geç Kretase’den itibaren Sakarya Kıtası ve Kırşehir Bloku

olmak üzere iki kıtasal birim üzerinde (Şengör ve Yılmaz, 1981), Orta Anadolu havzaları

(Koçyiğit, 1991; Görür ve diğ., 1998) oluşmaya başlamış ve Orta Miyosen’e kadar

gelişimlerini sürdürmüşlerdir. Bu havzalardan biri olan Sivas havzası çarpışma ile ilişkili

tipik bir ön ülke havzası olup (Görür ve diğ., 1998), Üst Plaeosen’de (Kavak, 1998;

Poisson ve diğ., 1996) oluşmaya başlamış ve Orta Miyosen’de Anadolu ve Arap

levhalarının çarpışması ile evrimini tamamlamıştır (Görür ve diğ., 1998). Orta

Miyosen’den itibaren ise neotektonik ″Ova″ rejimi (Şengör, 1979) altında intrakratonik

havzalar gelişmiş olup (Görür ve diğ., 1998), bu rejim Geç Pliyosen’e kadar (Koçyiğit,

1991) devam etmiştir. Bu dönemde oluşan küçük havzalar, İmranlı-Suşehri çevresinde

ofitolitik ve magmatik kayaçlar üzerinde yaygın olarak çek-ayır türü havzalar (Yılmaz,