İzmir, Manisa, Aydın ve Muğla İlleri'ni kaplayan ve Menderes Masifi olarak tanımlanan metamorfik
kayaç türleri, önemli miktarda uranyum rezervi içermektedir. Çalışma alanı olan, masifin güney kanadında 5
tip uranyum cevherleşmesi vardır.
a. Gnayslar içinde premetamorfik olarak,
b. Damar tipi,
c. Birinci ve ikinci türlerin kombinasyonu,
d. Zonsuz pegmatitler içinde (Çine-Akçaova),
e. Sedimenter çökeller içinde. Menderes Masifi'nde, sedimenter kökenli metamorfik kayaçlar içinde
bulunan premetamorfik cevher oluşumları; eş zaman düzeyiyle denetlenen bir uranyum kuşağı
oluşturmaktadır. Çalışılan bütün uranyum sahalarının, bu kuşakla çok yakından bir ilişkisi vardır.
Masifte bir çok sahada çalışılmış, fakat çalışmaların ağırlığını daha çok Osmankuyu, Arapsu, Küçük Çavdar,
Karpuzlu ve Demirtepe Sahaları teşkil etmiştir.
Osmankuyu Sahası'nda; altta yer alan ince taneli gnayslarla, üstteki gözlü gnayslar arasında yersel
uyumsuzluk saptanmıştır. Premetamorfik uranyum cevherleşmesi, bu uyumsuzluğun üzerinde ve yakınında,
gözlü gnaysların ve ince taneli gnaysların, özellikle mika ve piritçe zengin kesimlerinde yer almaktadır.
Cevher ince seviyeler halindedir. Sondajlardaki yanal devamlılığı yüzeyde görünenden fazladır.
Yapılan 10 adet sondajda % 0.02-0.029 tenörde 11.530 ton, % 0.03 ve daha yüksek tenörde 34.365 ton
U3O8 olmak üzere toplam 45.895 ton U3O8 muhtemel rezerv saptanmıştır.
Arapsu Sektörü'nde; gnayslar içindeki premetamorfik uranyum yığışımları, Alpin Tektoniği'nin sonuçladığı
faylarla kesilmiştir. Uranyum premetamorfik cevherden yüzeysel yıkanmalarla fay zonlarında ve ona bağlı
limonitize çatlaklar içinde zenginleşmeler göstermektedir.