Bu çalışma iki alt projeden oluşmaktadır. Birinci bölümü oluşturan “Toroslarda Oligo-Miyosen Havzalarının Tektono-Sedimanter Evrimi” projesi Ermenek, Mut ve Adana havzalarındaki Oligosen ve Erken Miyosen yaşlı kayaçlarda gerçekleştirilmiştir. Bu üç havza birbirinden bağımsız olmasına ve çok uzak mesafelerde bulunuyor olmalarına rağmen Oligosen-Erken Miyosen döneminde benzer yapısal ve stratigrafik gelişime sahip olmuşlardır. Bu havzalar Toros orojenik kuşağı içinde yer alan dağarası molas havzaları niteliğindedir. Bu çöküntü alanlarında sınırlı yanal yayılıma sahip olan Erken Oligosen yaşlı gölsel karbonat ve kömür çökelimi gelişmiştir. Ermenek Havzası’nda Pamuklu Formasyonu, Mut Havzası’nda Fakırca Formasyonu ve Adana Havzası’nda ise Karsantı Formasyonu ile temsil edilen bu kayaç toplulukları her üç havzada da aynı fasiyes özelliklerine sahiptirler. Ermenek ve Mut havzasından elde edilen spor ve polen örneklerinin palinolojik analizlerine göre yapılan paleoiklim yorumları Erken Oligosen döneminde iklimin ılıman ve yağışlı olduğunu göstermektedir. Havzaya taşınan kırıntılı malzeme getirim oranının azlığı, iklimsel koşulların elverişli oluşu ve havza tabanı subsidans oranının azlığı bu dönemdeki sedimantasyonu kontrol etmiş ve havza kenarlarında bataklık alanların gelişimi ile birlikte kömür oluşumuna yol açmıştır. Kömür çökeliminin ardından bu havzalar içindeki sedimantasyon hakim olarak karbonat çökelimi ile devam etmiştir. Naplar üzerinde gelişen bu gölsel karbonat çökelimi Erken Oligosen’in sonlarından itibaren sıkışmalı deformasyona maruz kalmış ve her üç havzadaki karbonat çökelimi son bulmuştur. Bu deformasyon bölgedeki nap hareketlerinin muhtemel son fazını yansıtmaktadır. Geç Oligosen-Erken Miyosen’de bölgede hakim olmaya başlayan genişlemeli tektonizmaya bağlı olarak Ermenek Havzası’nda gölsel kırıntılı, Mut Havzası’nda flüviyal ve Adana Havzası’nda ise alüviyal çökelim gerçekleşmiştir. Bu havzalardaki karasal çökelim Geç Burdigaliyen’de gelişen denizel transgresyon ile son bulmuş ve Orta Toroslarda Orta-Üst Miyosen resifal kireçtaşları ve platform karbonatları çökelmiştir.
İkinci alt projeyi oluşturan “Gölsel Ermenek Havzası’nın Erken Miyosen Manyetostratigrafisi ve Astronomik Denetimli İklimsel Değişimlerin Belirlenmesi” projesi Erken Miyosen gölsel çökellerinin manyetostratigrafik istifinin kurulması ve bu istifte tanımlanacak olan çevrimsel stratigrafinin küresel çökel kayıtları ile karşılaştırılarak iklim değişimleri ve sedimantasyon üzerindeki astronomik denetim etkisinin ortaya çıkarılması amacıyla yürütülmüştür. Bu çalışma yaklaşık 250 m lik stratigrafik istiften alınan 496 adet yönlü kayaç örneği üzerinde “manyetik duyarlılık” ve “doğal kalıcı manyetizma” ölçümü şeklinde gerçekleştirilmiştir. Herbir ölçüm sonrasında (0-630°C arasında 30°C lık ısı aşamalarına göre) ilerleyen termal demanyetizasyon işlemi yapılmıştır. Ölçümlerden elde edilen verilere göre Ermenek istifinin polarite stratigrafisi oluşturulmuştur. Ancak paleomanyetik sonuçların gürültü sebebiyle bağıl olarak düşük kaliteye sahip olduğu ve sub-horizontal inklinasyona sahip yönelimlerin pek çoğunun gerçek jeomanyetik alan yönelimlerini yansıtmadığı görülmektedir. Bahsedilen belirsizlikler göz önüne alındığında, elde edilen polarite kolonunun, bağımsız bir zaman katı olmaksızın, jeomanyetik polarite zaman çizelgesi (GPTS) ile korele edilmesi önerilmemektedir. Dolayısıyla deneysel olarak yürütülen bu çalışmada detaylı bir manyetostratigrafik yaşlandırma verisi elde edilememiştir.