Alp-Himalaya tektonik kuşağı üzerinde yer alan ülkemiz, jeotermal kaynaklar
açısından zengin sayılabilecek konumdadır.
Tektonik olarak Kuzey Anadolu Fayı ile Doğu Anadolu Fayı’nın sınırladığı alan
içerisinde yer alan Orta Anadolu bölgesinde, levha hareketleri sonucunda önemli
deformasyonlar oluşmuştur. Orta Anadolu’da bulunan volkanik aktiviteler de doğrudan
bu deformasyonlarla ilişkilidir. Miyosen’den Kuvaterner’e kadar etkisini sürdürmüş
volkanik faaliyetlerin bulunduğu Orta Anadolu bölgesinde önemli jeotermal sahalar
vardır.
Bu sahalardan biri de Eskişehir ili ve çevresindeki jeotermal sahalardır.
Eskişehir iline bağlı bu sahalar; Sivrihisar-Hamamkarahisar (35 oC), Günyüzü-
Gümüşkonak (32 oC), Merkez-Kızılinler (45 oC), Alpu-Uyuzhamamı (30 oC),
Mihalıççık-Yarıkçı (37 oC) ve Mihalgazi-Sakarılıca (56 oC) sahalarıdır.
Bölgenin havadan manyetik ve gravite verileri incelendiğinde, mağmatik
sokulum olarak yorumlanabilecek kapanımlar görülmekte olup bu sokulum kütlelerinin
çalışma sahası ve çevresinde ısı kaynağı olabileceği düşünülmüştür. Yine çalışma sahası
ve çevresinde, genel doğrultuları KB-GD olan Neotektonik döneme ait fayların varlığı,
sıcak ve mineralli kaynak ve kuyuların bulunması, ısı akısı değerlerinin Türkiye
ortalamasının üstünde olması, rezervuar ve örtü kaya özelliğindeki birimlerin bulunması
bölgenin jeotermal enerji aramaları açısından uygun olduğunu göstermektedir.
Çalışma alanının yer aldığı bölgede temelde Triyas yaşlı metamorfik ve
ofiyolitik kayalar ile bu birimleri kesen Paleosen yaşlı granitler ve tüm bu birimleri
uyumsuz olarak örten Miyosen ve Pliyosen yaşlı sedimanter ve volkanik birimler ile en
genç birimler olarak Kuvaterner yaşlı alüvyonlar bulunmaktadır. Temelde yer alan Alt
Triyas yaşlı Sivrihisar Metamorfikleri birimi kendi içerisinde litostratigrafik olarak
Sivrihisar Mavişistleri ve Sivrihisar Mermerleri olarak ayrılmıştır. Birbirlerine yanal ve
düşey olarak geçiş gösteren bu birimler ofiyolit napı altında tektonik pencere olarak
yüzeyleyen, güneye devrik antiklinalin kuzey kanadında yüksek basınç mineral
parajenezlerinin geliştiği, güneye doğru glokofanitik yeşilsitlere geçen, aralarında
kalkşist ve mermer bantları içeren ve üste doğru mermerlere geçiş gösteren metamorfik
birimlerdir. Bu metamorfikler üzerine teknotik uyumsuzlukla serpantinit, peridotit ve
listvenit türü ofiyolitik kayaçlar gelmektedir. Bu birimlerin üzerine uyumsuzlukla OrtaÜst
Triyas yaşlı metamorfit ve üzerine kristalize kireçtaşı birimi gelmektedir. Temel
birimleri Paleosen yaşlı Topkaya Granodiyoriti kesmektedir. Tüm bu birimlerin
üzerinde Tersiyer yaşlı birimler uyumsuz olarak bulunmaktadır. Bu birimler; Orta-Üst
Miyosen yaşlı sedimanter ve volkanik birimlerden oluşan, Porsuk Formasyonu ile
Pliyosen yaşlı sedimanter birimleri içeren Ilıca Formasyonu’dur. Bütün bu birimler
üzerine ise Kuvaterner yaşlı alüvyon uyumsuz olarak gelmektedir.
Eskişehir-Mahmudiye-Çifteler ve Alpu jeotermal sahalarında tespit edilebilen,
kuyu ağzı sıcaklıkları 15,5-41 oC ve EC değerleri 400-1.760 μmho/cm arasında değişen
61 adet kuyu ve kaynakta ölçümü yapılmıştır. Kuyuların derinlikleri 20-170 m
arasındadır. Kuyular DSİ tarafından ya da vatandaşlar tarafından sulama amaçlı
açılmıştır.
Sıcak ve soğuk su örneklerinin, toplam mineralizasyon değerleri 380,63-1.269,7
mg/l arasındadır.