“Batı Anadolu’daki Jeotermal Alanların Kavramsal Modelinin Oluşturulması ve Rezervuar Parametrelerinin Belirlenmesi Projesi” kapsamında gerçekleştirilen bu çalışmada Batı Anadolu’daki jeotermal alanların hidrojeokimyasal açıdan değerlendirilmesi yapılmıştır. Proje kapsamında çalışılan jeotermal alanlarda yapılan teknik inceleme ve analizler sonucu, aktif olarak çalışan kuyular ve örnekleme noktalarının lokasyonları tespit edilmiş, sıcak suların fizikokimyasal parametreleri yerinde ölçülüp sonuçları değerlendirilmiş; bunun yanında kuyulardan alınan su numunelerinin yerinde kimyasal analizleri yapılarak elde edilen sonuçlar çizelge ve grafiklere aktarılarak yorumlanmıştır.
Batı Anadolu günümüzde K-G yönlü gerilme ve bununla ilişkili horst-graben yapıları ile karakteristiktir. Bölgenin jeolojisine bakıldığında iki farklı yönde Senozoyik yaşlı graben biçimli havzaların varlığı göze çarpmaktadır. Bunlar yaklaşık K-G ve D-B gidişli havzalardır. Batı Anadolu’da başlıca on beş tane K-G yönlü ve sekiz tane de D-B gidişli graben vardır. Bunlardan başlıcaları, Edremit, Bakırçay, Simav, Gediz, K.Menderes, B.Menderes, Çürüksu, Gökova grabenleridir. Bu grabenler 100-150 km uzunluğunda 5-15 km genişliğindedir. Her bir grabenin en az bir kenarı yüzey kırıkları ile ilişkili dik topografyaya sahiptir.
İnceleme alanını da içine alan Büyük Menderes Grabeni, Batı Anadolu’nun en büyük D-B grabenlerinden biridir. Graben yaklaşık 125 km uzunluğunda ve 8-12 km genişliğindedir. Grabenin doğrultusu Ortaklar’dan itibaren değişerek Söke’ye doğru KD-GB doğrultusunda uzanmaktadır. Graben Buldan’ın doğusunda Gediz Grabeni ile kesişir ve Sarayköy’den itibaren Denizli Havzası’na doğru değişir. Graben kuzeyde yaklaşık D-B doğrultulu giden güneye eğimli günümüzde düşük açılı bir sıyrılma fayı ile sınırlanmaktadır. Geç Miyosen’de geliştiği düşünülen bu fay ve güneyde yer alan graben dolgusu, Pliyo-Kuvaterner’de gelişen daha genç normal faylarla kesilmiş ve atıma uğratılmıştır. Bu fayların etkisi ile önceki graben dolgusunun bir bölümü askıda kalmış ve aşınmaya uğramıştır.
İnceleme alanını da içine alan Büyük Menderes Grabeni çevresi başlıca iki tektono stratigrafik birime ayrılabilir. Bunlar; Menderes Metamorfit Masifi ve Neojen-Kuvaterner yaşlı havza birimleridir. Menderes Metamorfit Masifi genel olarak Batı Anadolu’nun otokton kristalin temel yapısını oluşturmaktadır. Masif Alp-Himalaya orojenezinin geniş bir parçasını meydana getirmekte olup bölgede yaklaşık 30.000 km2lik bir alanı kaplamaktadır. Masif tektonik olarak KB’de Bornova Filiş Zonu’nu içine alan İzmir-Ankara Neotetis Sütür Zonu güneyde Likya Napları tarafından üzerlenir. Prekambriyen-Kambriyen yaşlı olan Pan-Afrikan orojenezi ile ilişkili çok fazlı deformasyon ve metamorfizmaya sahip “çekirdek serisi”; gözlü gnayslar, metagranitler, yüksek dereceli şistler, paragnayslar ve eklojit kalıntıları içeren metagabrolardan oluşur. Masifin çekirdeğinde egemen olan ve en geniş yayılıma sahip litolojiyi oluşturan gözlü gnayslar; iyi gelişmiş milonitik foliasyon ve K-G yönlü mineral uzaması ile karakterize edilen blastomilonitlerden meydana gelir. Paleozoyik-Erken Tersiyer yaşlı örtü kayaçları altta Ordovisiyen-Permokarbonifer yaşlı düşük-orta metamorfizma dereceli fillitler-kuvarsitler ve mermerlerden oluşur. Erken Triyas yaşlı lökogranitlerin bu kayaçlara sokulum yaptığı birçok araştırmacı tarafından belirtilmiştir. Bu birimlerin üzerine gelen Geç Triyas-Erken Tersiyer yaşlı kayaçlar metaboksit içeren platform tipi mermerler ve metaolistosromlardan oluşmaktadır. Büyük Menderes Grabeni çevresindeki flüviyo-lakustirin çökeller en geniş ve en tipik mostralarını grabenin kuzey kenarı boyunca 2-5 km genişliğinde verirler.