Sodyum karbonat yada soda, önde gelen 2 ticari alkaliden biri olup 2.'si sodyum hidroksittir. Sodyum
karbonatin eski Misir'da kullanildigi ve burada dogal olarak zuhur eden tuzlu su, yada kati tuzlarin cam
yapiminda kullanilan, saf olmayan soda kaynagi oldugu bilinmektedir. Modern çagin ilk baslarinda, 19.
yüzyila kadar soda ve potas baslica bitkilerin küllerini, liç etme yoluyla elde edilmistir. 18. yüzyilda Avrupa'da
yanmis yosun üzerine sicak su dökerek çamasirlar için bir kül suyu meydana getirilmistir. Bu tip maddeler
içinde daha iyi kalitede olani, Ispanyollarin "Barilla" dedikleri ve analizlerde % 24-30 arasi Na2CO3 gösteren
maddedir, (Hou, 1942).
Modern kimya endüstrisinin tuz, sülfürik asit ve kireçten sodyum karbonat yapmak üzere LeBlanc
isleminin kullanilmasi ile basladigi söylenebilir. Bu islem 1691'de Fransa'da kesfedildiyse de en çok
Ingiltere'de kullanilmistir. 1863'de Ernest Solvay amonyak-soda yada Solvay usulünü, tasarlamis ve
1974'den itibaren de sonradan artan Solvay Tesisleri'nin ilki yapilmistir. Yöntem, LeBlanc Metodu'nun yerine
geçmis ve soda üretiminde bugüne kadar üstünlügünü sürdürmüstür. Önemi daha az olmakla birlikte, dogal
sodyum karbonat yataklari dünyanin birçok yerinde isletmeleri beslemeye devam etmektedir. 2.Dünya Savasi
esnasindaki kitlik "dogal" soda, (trona) üretimini özellikle Calif.'da Searles Gölü'nde ve Kenya'da Magadi
Gölü'nde canlandirmistir. Son 10 senede A.Birlesik Devletleri'ni de Wyoming'deki genis trona yataklari
sayesinde, üretimde önemli artislar olmustur. (Tablo 1)'de baslica dogal soda üreticilerinden bazilari, liste
halinde verilmekte ve kaynak yataklarin özellikleri belirtilmektedir.