ÖZ Türkiye, jeolojik kökenli doğal afetlerin yoğun olarak meydana geldiği ülkelerin başında yer almaktadır. Ülkemizde görülen doğal afet türleri deprem, heyelan ve taşkındır. Yaşanan doğal afetlerin %61’ini depremler oluşturmaktadır. Son yüz yıllık dönemde 72’den fazla yıkıcı deprem yaşanmış ve ülkemizin gelişimini önemli derecede etkileyecek ekonomik kayıplara sebep olmuştur. Meydana gelen bu depremler neticesinde 80.000’den fazla insanımız hayatını kaybetmiş, yaklaşık 400.000.000,00 TL ekonomik kayıp ortaya çıkmıştır. Ayrıca meydana gelen bu depremlerin toplum üzerindeki sosyo-psikolojik etkisi ise çok daha büyük ve ölçülemeyecek boyuttadır. Deprem bilgi altyapısının temel bileşenlerinden biri de fayların uzunluğu, niteliği, geometrik özellikleri ve segment yapısı, kırılma zonunun derinliği ve genişliği, uzun ve kısa dönem kayma hızı, deprem tekrarlanma aralığı, tek bir depremde meydana gelebilecek olan yer değiştirmenin miktarı gibi parametrelerden oluşmaktadır. Bu parametrelerin elde edilebilmesinin ilk aşaması, diri fayların orijinal geometrik özelliklerini gösteren ölçeklerde haritalanması ve fay parametrelerini içeren sistematik veri toplanmasıdır. Türkiye Diri Fay Haritası deprem bilgi alt yapısını karşılayan çalışma olarak karşımıza çıkar. Doğal afete bağlı gelişebilecek can kaybı ve ekonomik zararların önlenebilmesi, ya da azaltılabilmesi söz konusu afetin mekânsal ve zamansal olabilirliğinin en güvenilir şekilde tahmin edilebilmesine bağlıdır. Bu amaçla 1960’lı yılların ortalarından bu yana, aktif fay kuşaklarında yer alan ülkeler tarafından çeşitli projeler yürütülmektedir. Ülkemizde 17 Ağustos 1999 depremi sonrasında, aktif fayların izlenmesi için gaz ve hidrojeolojik parametrelerin devamlı ya da belli periyotlarla ölçülerek takibi yöntemiyle üniversiteler tarafından projeler yürütülmüştür. Bu kapsamda, Jeoloji Etütleri Dairesi'nce de paleosismolojik tabanlı deprem araştırmaları alt yapısını hidrokimyasal araştırma yöntemleriyle birleştirerek ilksel bir çalışma gerçekleştirilmiştir. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü Türkiye Diri Fay Haritası’na göre (Emre vd., 2013) 15 il merkezi (Aksaray, Antakya, Aydın, Bingöl, Burdur, Bursa, Denizli, Erzurum, Eskişehir, İzmir, Kahramanmaraş, Konya, Kütahya, Manisa, Muğla) diri faylar üzerinde yer almaktadır. Çalışma konusu olan il merkezlerinin konumsal ilişkide olduğu diri faylar ve/veya fay segmentleri aktif tektonik araştırmaları grubu ile değerlendirilmiş, pilot uygulamanın yapılacağı hedef alanı olarak Erzurum Fay Zonu Börekli Segmenti (Erzurum), Sudüğünü Fayı (Bingöl), Kahramanmaraş Fay Zonu (Kahramanmaraş) ve Antakya Fay Zonu (Hatay) belirlenmiştir.