Amasya ili, Merzifon ilçesi, Çobanören köyü ve çevresini içerisine alan ve MTA

Genel Müdürlüğü tarafından alınan Amasya-Merzifon-Osmanoğlu ARA.

05.00.2014.JEO.3 no.lu jeotermal kaynak arama ruhsat sahası, Merzifon-Suluova

kompozit pull-apart havzasının kuzey kanadını içerisine alan bir konumdadır. Bu

havzada, jeotermal sistemin araştırılması, potansiyelinin ortaya çıkarılması ve ülke

ekonomisine kazandırılması amacıyla ruhsat sahası ve çevresinde yapılan jeoloji, jeofizik

ve hidrojeokimyasal çalışmalar (Öziçli ve diğ, 2018) sonucunda gerçekleştirilen AMÇ-

2016/3 jeotermal sondajı ile ruhsat sahası jeotermal enerji potansiyelininin denetlenmesi

ve jeotermal akışkan üretimi hedeflenmiştir. AMÇ-2016/3 jeotermal kuyusundan elde

edilen veriler, çalışma sahasındaki gradyanın yenilenmiş dünya jeotermal gradyanının

üzerinde olduğunu göstermekte olup, bu sıcaklıklar çalışma alanı içerisi ve yakın

civarında gözlenen yoğun tektonizma ve buna bağlı granodiyorit sokulumundan

kaynaklanmaktadır.

AMÇ-2016/3 jeotermal sondajının gerçekleştirildiği Amasya-Merzifon-

Osmanoğlu ARA. 05.00.2014.JEO.3 no.lu jeotermal kaynak arama ruhsat sahasının

içinde kaldığı bölge Sakarya kıtası ile İzmir-Ankara-Erzincan okyanusunun kayaçlarını

içine alan ve güneyde bulunan Neotetis’e ait okyanusal litosferin Kretase boyunca

Sakarya kıtasının altında tüketildiği bir alanda bulunmaktadır (Şengör ve Yılmaz 1981).

Sakarya kıtasının temelini Permo-Triyas yaşlı Tokat metamorfitleri, Permiyen yaşlı

Gelinsini Formasyonu ve Triyas yaşlı Karakaya Formasyonu oluşturmaktadır. Alt

Karbonifer’de Sakarya kıtasında oluşan Hersiniyen orojenezi sonrasında transgresyonla

Permiyen’de kırıntı ve karbonatlardan oluşan Gelinsini Formasyonu çökelmiştir.

Triyas’taki gerilme kuvvetlerinin artmasıyla havza derinleşmiş, kırıntı, karbonat, volkanit

ile Paleozoyik ve Permiyen yaşlı olistolitlerden oluşan Karakaya Formasyonu

oluşmuştur. Orta-Üst Triyas’ta neritik karbonatların gelmesiyle Triyas havzası

kapanmıştır. Liyas’taki transgresyonla Orta Jura-Alt Kretase yaşlı (Soğukçam

Formasyonu) şelf, yamaç ve pelajik kireçtaşları çökelmiştir. Bunların yanısıra güneydeki

okyanus Kretase boyunca tüketilmiş olup, yığışım prizması ve melanjlar oluşmuştur

(Hakyemez ve diğerleri, 1986). Turoniyen sonrası sıkışmanın devam etmesiyle

kalkalkelen nitelikteki ada-yayı volkanizması ve yay önü/ardı çökelleri oluşmuştur.

Melanjlaşma ve ada yayı volkanizması Üst Kretase’deki dalma batmanın iki

göstergesidir. Yığışımın üzerine neritik karbonatlar çökeldikten sonra Paleosen’deki fliş

çökelimi devam etmiştir. Daha sonra volkanizmanın devam etmesi, yelpaze deltası

çökelleriyle birlikte derin denizel ortam kapanmaya başlamıştır. Bölgede Paleosen ve Alt

Eosen döneminde biriken sıkışma ile birlikte ofiyolitler Lütesiyen öncesi temel üzerine

retroşariye olmuştur (Yılmaz ve Tüysüz, 1984). Bu olay Kırşehir Masifi ile Sakarya

Kıtası’nın kıta kıta çarpışmasını göstermekte ve İzmir-Ankara-Erzincan okyanusun

kapanmasına işarettir. Lütesiyen’de sığ denizel birimlerden sonra Üst Eosen-Oligosen’de

sıkışmanın iyice artmasıyla asidik mağma sokulumuyla (Tavşandağı granitoyidi) havza

yükselmiştir. Üst Miyosen-Pliyosen’de karasalların üzerine gölsel jipsli seviyeler ve

Kuvaterner’de güncel çökeller gelmiştir (MTA, 2002).

AMÇ-2016/3 jeotermal sondajı çalışmaları sırasında muhtelif birimler kesilmiştir.

Kesilen bu birimler yüzeyden derine doğru kısaca şu şekildedir: 0-2 m’ler arasında toprak

örtü; 2-60 m’ler arasında Geç Miyosen-Erken Pliyosen yaşlı Yedikır formasyonu; 60-320

m’ler arasında Lütesiyen sonrası yaşlı Peynirçayı Volkanitleri; 320-542 m’ler arasında

Lütesiyen yaşlı Osmanoğlu formasyonu; 542-800 m’leri arasında Lütesiyen yaşlı Bayat

Formasyonu gelmektedir. 800-1.060 m’leri arasında Lütesiyen yaşlı Çeltek Formasyonu;