GIRIS
Türkiye'deki manganez yataklari Birinci Dünya Savasi'ndan önce bile, küçük ölçüde isletiliyordu. Son
yillarda manganeze olan ihtiyaç arttigi için, özel tesebbüs tarafindan yeni cevherlerin aranmasina genis
ölçüde baslanmistir.
175 'den fazla zuhurat bulundugu bildirilmis ve 1955'e kadar bunlardan 95'i isletilmistir. Bunlarin hepsi
özel tesebbüsün elindedir. 1925 ile 1944 arasinda 54.000 metrik ton istihsal edilmis, 55.347 metrik ton
satilmistir, (Aradaki fark, kayda geçmemis olan eski stoklardan saglanmis olabilir). 1949'dan beri istihsal
göze çarpacak derecede artmistir. 1948 ile 1957 arasinda istihsal 502.291 ton idi, bunun 433.767 tonu (%
86) satilmistir. Bu devirde ihraç edilen miktar 381.761 tonu bulmustur. Istihsalin en fazla oldugu devre 1953
yili olup, 39.846 ton istihsal yapilmis bunun 74567 tonu satilmistir. 1957'de istihsal çok düsmüstür. Sadece
57.719 ton istihsal yapilmis, bunun 42.496 tonu satilmistir.
1957 yilinda, manganezin maliyet fiyati, daha önceki yillara nazaran, satistan elde edilen paraya daha
çok yaklasmistir. Istihsaldeki düsüsün sebebi kismen bu olabilir. Maliyet fiyatinin yükselmesiyle düsük tenörlü
madenin satilmasindan karsilasilan güçlükler ve bazi yataklarin tükenmis olmasi da istihsali düsüren
sebeplerdir. Küçük yataklarin bir çogunda ulastirma sartlari kötüdür. Isletme usulleri oldukça ilkeldir ve
görünen cevher tükendikten sonra fazla arastirma yapilmamaktadir.
1956 ile 1957 yillari arasinda manganez isleten firmalarin adedi, 1956'da 19'a 1957'de 15'e düstü.
Zonguldak-Eregli Bölgesi'ndeki küçük deporlarin istihsali durdu.