Türkiye, dünyanın en önemli deprem kuşaklarından biri olan Alp-Himalaya Deprem Kuşağı
içinde yer alır. Anadolu plakasının neotektonik dönem deformasyonunu, Afrika, Arabistan ve
Avrasya levhalarının birbiri ile olan yakınsamalı levha hareketleri yakından ilgilendirmektedir.
Anadolu plakası neotektonik dönemde başlıca dört ana yapı tarafından kontrol edilmektedir.
Bunlar, Kuzey Anadolu Fay Sistemi (KAFS), Doğu Anadolu Fay Sistemi (DAFS), Ölü Deniz
Fay Sistemi (ÖDFS) ve Ege-Kıbrıs dalma-batma zonudur (Şekil 1) (McKenzie, 1972, 1978;
Dewey ve Şengör., 1979; Şengör vd., 1985; Bozkurt, 2001). Afrika levhası, Arap levhası ve
Avrasya levhaları arasındaki yakınlaşma neticesinde, Anadolu levhası içinde gelişen faylar ile
birlikte dört ana neotektonik bölge meydana gelmiştir. Meydana gelen bu neotektonik
bölgeler; Doğu Anadolu Sıkışma Bölgesi, Kuzey Anadolu Bölgesi, Batı Anadolu Genişleme
Bölgesi ve Orta Anadolu ‘Ova’ Bölgesidir (Şengör vd., 1985). Doğu Anadolu sıkışma bölgesi,
K-G yönünde tektonik olarak sıkışmaktadır (Dewey vd., 1986). Doğu Anadolu sıkışma
bölgesinde gelişmiş kıvrımlar, ters faylar ve bindirmeler D-B genel doğrultulu, K-G
doğrultulu açılma çatlakları, KD-GB ve KB-GD yönlü doğrultu atım bileşenli faylar
gelişmiştir. Kuzey Anadolu Bölgesi, KAFS’nin kuzeyinde kalan alanı temsil etmektedir. Bu
bölgede gelişen tektonik yapılar çoğunlukla ters bileşenli doğrultu atımlı faylardır. Batı
Anadolu genişleme bölgesi ise D-B genel doğrultulu normal faylar ile sınırlanmış grabenler
ve horstlardan meydana gelmektedir (Şengör, 1980; Bozkurt, 2001). Orta Anadolu bölgesi
‘Ova’ olarak adlandırılmıştır (Şegör, 1980). Bu alan, Batı Anadolu genişleme alanının doğuya
doğru giderek zayıflayan devamı niteliğindedir (Şengör, 1980). Anadolu plakasını D-B genel
doğrultusunda yaklaşık 1600 km boyunca sağ yönlü doğrultu atım mekanizmasıyla ilerleyen
KAFS (Ketin, 1957; Şengör, 1979) batı ucunda iç bükey tarafı güneye bakan büklümler
oluşturmaktadır.